Dat honden geschikte speurders zijn, weten we al sinds de oudheid. Toen werden deze trouwe viervoeters al gebruikt om te zoeken. Sinds de 19e eeuw gebruikt ook de politiehonden voor hun werk. In ons magazine vertelt speurhondenspecialist Ruud Haak meer over (de geschiedenis van) politiehonden. Hieronder alvast een voorproefje.
Rond 1890 begonnen hondenliefhebbers in de buurt van Mechelen hun Mechelse Herder, de kortharige Belgische herdershond, te trainen voor surveillance en speurwerk.Vooral hondentrainer Louis Huyghebaert moedigde de training van honden in neuswerk aan. In een artikel uit die tijd lezen we: ‘Terwijl we samen langs het kanaal liepen, gaf meneer Huyghebaert mij zijn portemonnee. Op een moment dat zijn hond Tom niet keek, gooide ik de portemonnee in het struikgewas ongeveer drie meter van de weg. Nadat hij een langere afstand had gelopen, begon Toms baas zijn zakken te doorzoeken en te gebaren alsof hij iets verloren had. Meteen ging de hond terug naar de plek waar we even hadden gepauzeerd en kwam terug zonder iets gevonden te hebben. Toen hij zag dat zijn baas nog steeds zijn zakken inspecteerde, rende hij weer terug, eerst speurend en toen zoekend met zijn neus in de lucht. Al snel kwam hij terug met een triomfantelijke blik in zijn ogen en de portemonnee in zijn bek.”
Politiehonden in België
In maart 1899 introduceerde politiecommissaris Ernest Van Wesemael uit Gent drie politiehonden. Met succes, het werden er snel meer. En het goede voorbeeld werd overgenomen door politiekorpsen in bijvoorbeeld Nederland, Rusland en Argentinië.
Welke honden werden in België gebruikt als politiehond?
De eerste politiehonden waren Belgische herdershonden, voornamelijk Groenendaelers (zwarte langharige Belgische herdershonden) en Mechelaars (de kortharige Belgische Herdershond) die waren opgeleid voor surveillance- en neuswerk. Het gebruik van deze politiehonden was zo’n succes dat al snel vele andere Belgische steden en ook steden uit andere landen dit voorbeeld volgden.
Meer lezen over politiehonden?
Zie het artikel in Onze Hond 9.
