In mijn gedragspraktijk, maar ook op mijn hondenschool is de Doodle in alle maten en soorten sinds een aantal jaren goed vertegenwoordigd. Met zijn schattige beertjesuiterlijk en zachte vacht die weinig tot niet verhaart is het een aantrekkelijke keuze voor veel gezinnen. Wat we echter veel zien bij alle type Doodles, is een hoog energieniveau en een bijna oncontroleerbare drang naar aandacht en contact. Veel Doodles willen niets liever dan contact maken met andere mensen en dieren. Zo ook Puck; een vierjarige Labradoodle-reu die woont bij een gezin met volwassenkinderen. Ik ga bij hen thuis een consultgesprek doen, omdat Pucks sinds kort hapt naar leden van het gezin. Ook is hij oncontroleerbaar druk als er bezoek komt.
De springveren van Puck
Bij het aanbellen is me al duidelijk dat er binnen geen rust heerst. Ik hoor een schelle blaf en zie door het glas in de voordeur een zwarte krullenbol rennen. De deur gaat open en de vrouw des huizes kan met moeite haar hond tegenhouden, zodat ze mij binnen kan laten. Eenmaal binnen krijg ik te maken met de springveren van Puck die er alles aan doet om maar contact te krijgen met mij. Als ik hem negeer en doorloop is hij even van zijn stuk gebracht, maar zodra ik ga zitten, is hij dwingend in aandacht vragen. Dat doet hij door letterlijk op schoot te willen kruipen, onophoudelijk pootjes te geven en zelfs zacht te bijten in mijn arm. Alle pogingen van de eigenaresse om hem bij mij weg te krijgen zijn zinloos. Puck negeert haar volledig. Omdat het onder andere gaat om dit gedrag, wilde ik graag zien wat hij doet. Pucks gedag is op zijn minst afleidend te noemen, maar ook vervelend voor bezoek en eigenaar. Zij vertelt dat Puck dit drukke en dwingende gedrag normaal gesproken tijdens de gehele bezoekperiode laat zien. Bij bekenden is het zo mogelijk nog heftiger. Dan is het bijna onmogelijk om Puck af te leiden met iets lekkers of hem in de bench te doen, omdat hij onophoudelijk blijft blaffen.
Tijd om hulp in te schakelen
Puck bleek dit gedrag al zijn hele leven te vertonen. Het gezin was er langzaam aan gewend geraakt en had het geaccepteerd als normaal. De reden dat ze nu hulp zochten had te maken met het feit dat Puck sinds kort gromde en hapte naar leden van het gezin als ze hem aanhaalde of als ze bijvoorbeeld zijn pootjes wilden kammen. Ook reageerde hij meteen met grommen en happen als iemand zich over hem heen boog, bijvoorbeeld om iets op te pakken. Dit gecombineerd met zijn drukke gedrag vormde de spreekwoordelijke druppel: het was tijd om hulp in te schakelen.
Ballenjunkie
Als een hond plotseling gedrag laat zien dat afwijkt, ligt er vaak een medische oorzaak aan ten grondslag. Uit het intakegesprek bleek dat Pucks eigenaren vrijwel iedere dag ruim een uur met hem balletjes gooiden, omdat hij anders niet moe te krijgen was en de hele dag aandacht bleef vragen. Begrijpelijk vanuit hun optiek, maar veelal draagt dit soort spel alleen maar bij aan opwinding bij een hond. Bovendien is de continue ‘stop en go’- beweging zeer belastend voor het lichaam. Bij doorvragen bleek ook dat Puck sinds een halfjaar
niet meer zo soepel uit zijn mand kwam en het meestal een paar passen duurde voordat hij weer zijn eigen springerige zelf was. Genoeg reden voor een onderzoek bij de dierenarts. Helaas constateerde deze dat Puck spondylose had. Spondylose is een chronische aandoening van de wervelkolom waarbij de wervels en de tussenwervelschijven aangetast raken. Deze slijtage leidt uiteindelijk tot de vorming van botwoekeringen tussen de ruggenwervels en kan stijfheid en pijn veroorzaken. Of de spondylose veroorzaakt was door het langdurig achter de bal aanrennen is moeilijk te zeggen, maar niet onaannemelijk. Ook is het niet vreemd dat deze aandoening niet opvalt bij een hond die ‘gewoon’ springt, rent en gek doet. Veel honden laten niet zien dat ze pijn hebben. Wanneer ze beginnend ongemak ervaren kan het zijn dat ze daar doorheen blijven gaan, omdat het springen en rennen ze nu eenmaal wat oplevert. Zeker in het geval van Puck, die echt dol is op achter een bal aanrennen. Hij is zoals we dat vaak noemen een echte ballenjunkie. Dit alles verklaarde wel Pucks reacties. Hij had pijn en bij bepaalde handelingen, zoals over de rug aaien, kammen en knippen zal het niet prettig hebben gevoeld. Voor dit probleem zette de dierenarts pijnmedicatie in en maakten we samen een bewegingsplan.
Het complete behandelplan lees je in Onze Hond editie 9. Deze editie kan je kopen bij een boekhandel bij jou in de buurt of online in de BCM Store.
