Eigenaren vinden weinig dingen zo leuk als hun pup te zien spoelen met andere pups. Lekker ravotten en elkaar achternajagen; veel mensen zien dit als het toppunt van plezier dat je een hond kunt gunnen. Je kunt je voorstellen als honden elkaar kennen en vertrouwen, dat spelen het toppunt van plezier is. M . Hondenspecialist Marcel Nijland is er bij lange na niet van overtuigd dat spelen altijd leuk is.
Wanneer pups met elkaar stoeien is het van belang dat ze van ongeveer gelijke grootte en gewicht zijn. Pups kunnen wild en ongecontroleerd spelen met elkaar en het helpt dan als ze ongeveer even groot en even sterk zijn. Dat is een begin om al te grote risico’s op lichamelijk ongemak voor te blijven. Een grotere pup kan voor een kleine pup echt intimiderend zijn, wat je dan vaak ook in de lichaamstaal terugziet. Soms duiken pups weg met lage staart en opgetrokken lippen voor het geweld dat over ze heen komt. Dat kan met grotere pups of in groepen plaatsvinden.
Worden ze er sociaal van?
Het nadeel van deze stoeipartijen is dat ze met grote opwinding en soms angstagressie gepaard gaan. Angstagressie bij een pup ziet er nog niet zo erg uit: lage houding, een keer de lippen optrekken en wat grommen en keffen, maar meestal volgt er geen echt gevecht. Pups vechten niet heel erg snel, hoewel dit ook weer per type hond kan verschillen.
Het combineren van een grote pup met kleintje kan onhandigheidsongevallen tot gevolg hebben, waarbij kleine pups zelfs fracturen kunnen oplopen. Spelen en stoeien met andere pups gaat vaak erg wild. Dit overschrijdt de grenzen van de fysiologische belastbaarheid van veel pups. Stoeipartijen leiden regelmatig tot kreupelheid en dierenartsbezoek. Marcel: “Ik waarschuw cursisten weleens voor dat risico, maar zolang er geen ongelukken gebeuren wordt er vaak weinig acht op geslagen. Het spelen is immers zo leuk voor ze en pups worden er sociaal van, zo is het algemene idee. Persoonlijk ben ik daar niet zo van overtuigd.”
