‘Kijken naar probleemgedrag’ in plaats van ‘kijken naar een gedragsprobleem’. Het lijkt een verwaarloosbaar verschil, maar er zit een wereld achter. Geen probleemhond, maar een hond die een probleem heeft! In het seminar dat Sheila Harper bij Dogs&People gaf, legt ze uit hoe honden en eigenaars middels deze zienswijze geholpen kunnen zijn.
Probleemgedrag
Allerlei probleemgedragingen van honden zoals blaffen, dingen stukbijten, bijten en uitvallen aan de lijn ontstaan als een hond geen betere manier heeft om zich te uiten. Hij wil begroeten, bewegen, aandacht krijgen, kauwen, met rust gelaten worden of weg kunnen komen uit een onveilige situatie. Wij hebben het vaak niet in de gaten. Onze communicatievorm sluit niet altijd aan bij hem. Denk bijvoorbeeld aan omhelzen – iets dat mensen doen uit liefde en iets dat honden zich laten welgevallen (of niet) maar wat honden onderling nooit doen als uiting van affectie. Omgekeerd geven honden allerlei signalen af die door ons vaak gemist worden of pas gezien worden als ze – voor de hond – al heel intens zijn. Voor een hond gromt of hapt heeft hij in veel gevallen al met allerlei lichaamssignalen aangegeven dat hij zich ongemakkelijk voelt. Denk aan die ‘grappige’ YouTube-filmpjes van kinderen die honden doodknuffelen of ronduit molesteren: de ouders staan er bij te lachen en te filmen, maar wie iets van hondengedrag weet houdt zijn adem in: hoe lang gaat dit nog goed? Sheila wil ons meer oog laten krijgen voor wat een hond nodig heeft.
Sheila: ‘Denk bijvoorbeeld aan omhelzen. Dat is iets dat mensen doen uit liefde en iets dat veel honden zich laten welgevallen (of niet) maar wat honden onderling nooit doen als uiting van affectie.’
Tekst: Regine Voort. Lees het hele artikel in Onze Hond nr. 2.
