Ze deed al van alles: zingen in de meidenband LUV’, springen van een duikplank, dansen op het ijs, diverse tv-programma’s presenteren, en nu is er haar eerste kinderboek Bibi & Lulu over haar twee hondjes, waarvan ze er onlangs eentje verloor.
Voor Patty Brard was 2020 in verschillende opzichten een bijzonder jaar. Vanwege de coronacrisis viel de viering van haar 65ste verjaardag jammer genoeg in het water. Veel pijnlijker was het verlies van haar hondje Lulu. Maar er waren ook verheugende momenten. Zo herenigde ze zich met haar moeder en dochter, en er was de verschijning van haar biografie Patty: de negens levens van Patty Brard. Mooiste surprise van de veelzijdige tv-personality: de uitgave van het kinderboek Bibi & Lulu, gebaseerd op dagboekaantekeningen die haar man Antoine van de Vijver de afgelopen twaalfenhalf jaar bijhield over de belevenissen van hun beide hondjes.
Het spreekwoord wil dat een kat negen levens heeft. Kennelijk geldt dat ook voor jou als vrouw met een groot dierenhart. Welk van die negen levens is jou het dierbaarst?
‘Ik heb van alle negen levens genoten en ik hoop dat ik niet in mijn laatste leven zit. Natuurlijk weet je nooit in welke fase je zit, dus kan ik ook niet aangeven van welk leven ik het meest heb genoten. Ik geniet van het leven zoals ik dat nu heb en zoals ik dat als dierenvriend kan invullen. Op Ibiza doe ik bijvoorbeeld veel vrijwilligerswerk voor een vriendin die daar een hondenopvang heeft. Dat zit kennelijk in de genen, want mijn dochter doet ook vrijwilligerswerk voor zwerfhonden.’
Zorgen dieren in het algemeen en honden in het bijzonder voor een vrolijke noot in je leven?
‘Zeker. Honden zorgen ervoor dat je je als mens onvoorwaardelijk geliefd voelt. Hoe laat je ook opstaat, hoe lang het ook duurt voordat je weer thuiskomt: voor honden is het altijd goed, het maakt ze niet uit. De energie van dieren zorgt ervoor dat je huis een andere energie krijgt. Sinds het wegvallen van Lulu heb ik een kaarsje bij haar urn staan. Dat kaarsje staat dag en nacht aan. Regelmatig check ik of het nog brandt. Kun je nagaan hoe bezorgd ik was toen Lulu er nog was. Als ik Bibi hoor krabbelen in haar dekentje ga ik meteen kijken of dat dekentje goed ligt. Het verzorgende dat je als vrouw toch hebt, wordt heel erg gestimuleerd door de hondjes om je heen. Door de hondjes kom je bij je lieve kant.’
Heb je altijd honden gehad?
‘Ik ben geboren in Nieuw-Guinea. We hadden daar honden, katten, kippen. Een soort Indische boerderij. Op mijn elfde kwam ik in Nederland op een flat terecht. Toen is het er een tijdlang niet van gekomen. Later, in Amerika, had ik wel tien honden. Mijn Mechelse herder kreeg jonkies, en die wilde ik geen van alle wegdoen. Maar toen die hondjes groter werden dacht ik: wat moet ik nou doen? Waarop ik er een bij mijn vader en moeder heb neergezet, eentje is vanuit Los Angeles overgevlogen naar mijn broer in Nederland, en op een gegeven moment hadden veel mensen uit mijn familie- en vriendenkring een van de overige hondjes in huis. De liefde voor dieren heb ik echt geërfd van mijn ouders. En mijn dochter heeft het nu weer van mij. Het zit gewoon in de familie. Weet je wat het met dierenliefde is: je hebt het of je hebt het niet. Ik geloof ook niet dat je óf hondenliefhebber óf kattenliefhebber bent. Je hebt mensen die van dieren houden en er zijn mensen die weinig of niet om dieren geven. Zeker over zaken als het verdriet en gemis van een huisdier is het moeilijk praten met mensen die er zelf geen hebben. Ook bij de dierenartsen waar je terecht komt, ervaar ik een verschil. Met Lulu zijn we welbewust naar een holistische dierenarts gegaan. Niet vanuit het idee dat die het leven van Lulu zou kunnen redden, maar vanwege de manier waarop deze man met honden en hun baasjes omgaat. De mededeling dat een hondje niet meer te redden is, kun je op verschillende manieren brengen. Waar ik niet goed tegen kan, zijn dierenartsen die koel en zakelijk zijn. Zo van: we kunnen nu dat spuitje geven of maandag om tien uur. Dankzij de zachte behandeling van die holistische dierenarts hebben we op een warme manier afscheid kunnen nemen van Lulu.’
Lees het volledige artikel in Onze Hond nr. 1. https://shop.bcm.nl
