Biohacking, genbewerking, genetische manipulatie, CRISPR, gene drive; allemaal sciencefiction-achtige termen waar je vast al eens van hebt gehoord. Waarschijnlijk had je ze nog niet gekoppeld aan de hondenfokkerij. Toch wordt er ook op dit gebied al gekeken naar de toepasbaarheid van gentechnologie. Een goede ontwikkeling?
Netflix-documentaire over genetische manipulatie bij honden
Buiten is het donker. Binnen, in de verlichte kennel, springen de Mastiffs blaffend tegen de tralies. Hun eigenaar David Ishee komt aanlopen, opent de kenneldeuren en gaat naar binnen. Hij trekt blauwe handschoenen aan en neemt vervolgens sperma af bij een van de honden. Daarna vertelt hij, terwijl er op de beelden te zien hoe hij het sperma onder een microscoop bekijkt: ‘Ik wist wel wat over genetica, maar niet over gentechnologie. Ik heb geen doctoraat, alleen een middelbareschooldiploma. Ik dacht altijd dat het verkrijgen en modificeren van DNA miljoenen dollars kost en dat je een groot laboratorium en een onderzoeksteam moet hebben. Maar je staat versteld van wat je op YouTube vindt.’Dit is het begin van de vierdelige Netflix-documentaire Unnatural Selection, waarin een overzicht wordt gegeven van verschillende genbewerkingstechnologieën vanuit het perspectief van wetenschappers, bedrijven en biohackers.
Genetische blauwdruk van honden
David Ishee is zo’n biohacker (ook wel doe-het-zelf bioloog genoemd). Vanuit een schuurtje in de achtertuin van zijn huis in Mississippi zoekt hij in zijn vrije tijd naar technieken om de genetische blauwdruk van honden te verbeteren. Het schuurtje staat vol met wetenschappelijk apparatuur en hulpmiddelen. De wetgeving rond genetische modificatie-technieken is in de Verenigde Staten minder streng dan in Europa, daarom is het voor de meeste mensen redelijk makkelijk om zelf aan de benodigde materialen te komen. Ishee fokt al tien jaar honden. Hij is hiermee begonnen nadat hij en zijn gezin bijna in hun eigen huis werden beroofd door twee mannen met ski-maskers en geweren. Met een jachtgeweer wist hij de overvallers af te schrikken maar hij raakte er door dit voorval wel van overtuigd dat hij thuis een goede hond nodig had om zijn gezin te beschermen. Hij dacht terug aan zijn jeugd en de Mastino Napolitano van zijn buren; oorspronkelijke oorlogshond, groot en angstaanjagend, maar een geweldige hond voor het gezin. Maar toen Ishee op zoek ging naar Mastiffs in de omgeving kwam hij tot de conclusie dat ze in niets meer leken op de honden van vroeger. Hij bestempelde de moderne Mastiff als ‘trash’ (afval). ‘Ze waren super rimpelig, totaal niet atletisch en konden het werk gewoon niet meer doen’, zei hij. Daarop besloot hij er zelf mee te gaan fokken, in de hoop dat hij erfelijke afwijkingen en aandoeningen kon elimineren. Volgens eigen zeggen is dit hem gelukt: ‘Ik heb een hond gebouwd die gezond is, atletisch en in staat is om sneller te rennen en hoger te springen dan een mens. Hij beschikt over alle eigenschappen die nodig zijn om goede bescher-ming te bieden.’
Lees het hele verhaal in Onze Hond nummer 1 – 2020.
