Als een eigentijdse reïncarnatie van Franciscus van Assisi zet ze zich in voor dieren in nood. Maar ook mensen die hulp behoeven kunnen op haar rekenen. ‘Dat gaat me niet in de kouwe kleren zitten, maar ik kan niet anders’, zegt Wilma de Joode, in het dagelijks leven beheerder van een dierenasiel.
In 2002 richtte ze de Stichting Dierenopvang Bosnië (SDB) op. Zeven jaar lang zette ze de schouders onder dit project. ‘Ik was daar als vrijwilligster heengegaan om mensen te helpen in dit door oorlog verscheurde gebied. In die tijd zat ik depressief en overspannen thuis. Om mij nuttig te maken, ging ik als reiki-behandelaar naar Bosnië. Daar werd ik geconfronteerd met de meest verschrikkelijke dierenellende. Vooral honden. Ik weet nog dat ik op weg naar het vliegveld op de achterbank van de auto ben gaan liggen omdat ik al dat leed niet langer kon aanzien. Op de terugvlucht naar Nederland besefte ik: hier ben ik voor geboren. Ik moet die honden daar helpen. Dat heb ik gedaan, maar zeker in de begintijd was het pionieren. ….’
Het hele artikel lees je in Onze Hond 2019/1. Wil je nooit meer iets missen van Onze Hond? Neem dan een abonnement.
