Ze houdt van schrijven, ze houdt van koken en ze houdt van honden. Combineer deze dingen en je krijgt Happy Hond, een kookboek voor honden. Beter gezegd: een boek boordevol gezonde snacks waar de baas zijn culinaire viervoeter op kan trakteren. Maureen du Toit: “Ik dacht: hoe kun je dingen die mensen eten verhondelijken?”
Ze is actrice en kinderboekenschrijfster, maar veel mensen zullen Maureen du Toit vooral kennen als presentatrice van televisieprogramma’s. Zo was ze onder meer te zien in Hart van Nederland en De Smaakpolitie. Ook vertolkte ze de rol van Lisa Zoomers in de soap Goudkust. In 2012 stopte ze met Hart van Nederland. In de vier jaar erna deed ze dagelijks het nieuws op RTV Noord-Holland (nu NH Media), maar in 2016 kwam ook daaraan een eind. Wat maakte dat ze de beslissing nam om de tv-wereld vaarwel te zeggen en haar leven over een andere boeg te gooien? Maureen: “Ik dacht: het is tijd om wat anders te doen. Meer schrijven, meer trainingen geven op het gebied van presentatie en media. De tv-wereld is namelijk een jachtige, stressvolle omgeving, zeker als je bij een live nieuwsprogramma werkt. In de tijd dat ik er werkte keken soms wel een miljoen mensen naar Hart van Nederland. Dat neemt niet weg dat ik er de tijd van mijn leven heb gehad. Bij de tv heb ik zoveel geleerd. Niet alleen presenteren, maar ook presteren onder druk. De laatste jaren dat ik er zat vroeg ik mij echter regelmatig af: wil ik dit nog jaren blijven doen? Ik houd van schrijven en wilde meer de coachingkant op. Dat is lastig te combineren met nieuwswerk op de televisie, maar op een gegeven moment hoefde ik niet langer in dubio te zitten, omdat de beslissing voor mij werd genomen. Wat was het geval? In 2012 werden ineens drie presentatrices van Hart van Nederland eruit gegooid, onder wie ik. Een paar maanden later vroegen ze of ik terug wilde komen, maar daar heb ik ‘nee’ op gezegd. Ik had de knoop doorgehakt, gekozen voor een nieuwe koers en dat bevalt me uitstekend. Ik kan lekker schrijven, ik kan lesgeven, ik geef yogales, en ik werk drie dagen in de week als locatiemanager voor een financieel bedrijf in mijn woonplaats Bilthoven. Ik ben meer tot rust gekomen. Dat heeft er ook mee te maken dat mijn vier kinderen nu groter zijn, want kleine kids en een jachtig tv-bestaan is geen gelukkige combinatie. Ik hoef niet meer al het nieuws te volgen. Ik hoef niet meer verstek te laten gaan op verjaardagsfeestjes, maar kan nu lekker met een deken op de bank kruipen met mijn katten en een hond om mij heen. Het klinkt mutserig, maar daar was ik aan toe.”
Hobbykok
Maureen: “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen. Niet stilstaan, maar iets nieuws proberen. Als ik merk dat iets een sleur wordt, word ik onrustig. Omdat vlogs razend populair zijn heb ik een tijdlang voor een bedrijf op het Gezondheidsnet onder de noemer ‘Fit in één minuut’ en ‘Gezond in zestig seconden’ fooden fitfilmpjes gemaakt. Dat ging over onderwerpen als: hoe kun je voorkomen dat je uitdroogt, wat te doen aan lage-rugpijn en hoe zorg ik ervoor dat ik op tijd ga slapen? Dat vond ik leuk om te doen, want eten en gezondheid – zowel fysiek als mentaal – hebben altijd mijn interesse gehad. Koken, en dan met name gezond koken, is een van mijn passies. Misschien ben ik daar als hobbykok een tikje in doorgeslagen. Een van mijn andere passies is honden, en dat heeft geleid tot een kookboek voor honden: Happy Hond.”
Pannenkoeken
Een kookboek voor honden, een even originele als ongebruikelijke gedachte. Was er een specifieke aanleiding? Maureen: “Onze hond Bella, die intussen helaas is overleden, was gek op pannenkoeken. Bella was een grote Zuid-Afrikaanse Boerboel van zo’n zestig kilo met een navenant grote eetlust. Op een woensdagmiddag haalde ik de kinderen met de auto op. Van tevoren had ik een stapel pannenkoeken gebakken, die ik had klaargezet op het fornuis. Toen ik thuiskwam had Bella zo’n blik in haar ogen waaruit één ding sprak: schuldbesef. Ik zag haar kop en dacht: ze heeft iets kapotgemaakt of er is iets weg. Wat bleek? Er waren niet één of twee pannenkoeken weg, maar de hele stapel. Vanaf dat moment was het traditie bij ons thuis dat Bella ook een pannenkoek kreeg, als ik die bakte. Met dit verschil dat de pannenkoek voor Bella niet te zoet, te zout of te vet was. Het gevolg was dat ik nadien maar in de keuken een pan hoefde aan te raken of Bella stond naast me.”
Onbedoeld uitgeprobeerd
Maureen: “Na deze ervaring dacht ik: als je pannenkoeken voor je hond kunt bakken, waarom dan niet cupcakes, donuts of poffertjes? Anders gezegd: hoe kun je al datgene wat mensen eten ver’hondelijken’? Zodoende is dit boek ontstaan dat vol staat met recepten. Ook recepten met ingrediënten die je niet in eerste instantie zou verwachten voor de hond als vleeseter. Er staan bijvoorbeeld vegetarische recepten in, maar het staat mensen vrij daar een beetje tonijn aan toe te voegen of een stukje kipfilet te koken en dat door een koekje te mengen. Voor alle duidelijkheid: jij en ik zullen de meeste gerechten niet lekker vinden, hoe vrolijk ze er ook allemaal uitzien. Als je bijvoorbeeld de cupcake in de mond steekt die in het boek staat, zul je algauw denken: bah, iemand is de suiker vergeten. Of ik alle recepten zelf geproefd heb? Zeker. Je moet alles onderzoeken en uitproberen. Of ik heb ze onbedoeld door iemand anders laten uitproberen, want op een gegeven moment had ik poffertjes van zoete aardappelen gemaakt. Die heb ik in de koeling gezet, om er de volgende dag mee verder te gaan. Een van onze pubers kwam thuis na een avondje stappen. Omdat de kebabzaak in het dorp al dicht was heeft ze zich vergrepen aan mijn zoete-aardappelpoffertjes. Die zijn allemaal opgegaan, maar de volgende ochtend kreeg ik wel te horen dat ze er veel poedersuiker over had moeten doen, want anders waren ze niet zo lekker. Ik zei tegen haar: ‘Je hebt nog nooit zo gezond gesnackt.’ Alleen moest ik die dag wel opnieuw beginnen met poffertjes bakken.”
Aandacht
Dankzij de vele uitnodigingen van media is het kookboek voor honden niet onopgemerkt gebleven. Maureen: “Ik weet niet zo goed wat me overkomt. Er is enorm veel aandacht voor dit boek. Met Lucca, de hond van mijn moeder en proefkonijn voor mijn boek, was ik op RTL Boulevard. Ook ben ik op de radio geweest bij 100%NL. Het lijkt wel een veenbrand die om zich heen grijpt. Misschien komt het omdat het in mijn boek niet gaat om maaltijden voor de hond, maar om snacks. Iets lekkers voor erbij. Dat kan best, zolang het gezond is voor je hond en mits het geen dagelijkse kost wordt. Jij en ik eten immers ook niet elke dag snacks. Dankzij dit boek kun je op een verjaardagspartijtje niet alleen taart uitdelen aan mensen maar ook je hond iets lekkers voorschotelen. Bij 100%NL vroegen ze: ‘Straks nodigen mensen je nog uit om de verjaardag van hun hond te komen vieren. Slaat dat niet door?’ Dat zou kunnen, maar dat moet iedereen toch zelf weten? Er zijn sowieso wel mensen die hun wenkbrauwen fronsen als ik vertel over mijn kookboek voor honden. Sommigen vinden het waarschijnlijk decadent omdat er altijd nog mensen in ons land zijn aangewezen op de voedselbank. Anderen zeggen: ‘Je koopt in de supermarkt toch gewoon een zak brokken voor het beestje? Waarom zou je dan al die extra moeite doen?’ Weet je, er zijn ook mensen die voor honderd euro een Gucci-rompertje kopen voor hun hond. Daar kan ik het mijne van vinden, maar als iemand daar nou blij van wordt… Deejay Ruud de Wild van NPO Radio 2 zei: ‘Mijn hond is helemaal niet dankbaar. Sta ik in de keuken al die moeite te doen; schrokt-ie alles in een oogwenk op.’ Ik zei: ‘Je hond slobbert alles inderdaad zo weg, maar wie zegt me dat hij jou niet dankbaar is?’ En wat dacht je van vier puberkinderen die als een sprinkhanenplaag over mijn maaltijd gaan nadat ik uren heb staan kokkerellen? Ik denk dan: toe maar, ik heb er veel liefde in gestoken en bovendien weet ik precies wat er allemaal in zit. Zo krijgen ze in ieder geval iets gezonds binnen.”
Lucca
Maureen werd geboren als Maureen du Toit in Lesotho, Zuid-Afrika. “Toen ik een jaar was, ben ik geadopteerd door een Nederlands gezin, de familie Eerdmans. Mijn v ader was tropenarts. In oude fotoalbums zie je mij al met Solo, een zwerfhond die bij ons was komen aanlopen. Via Kenia kwam ik op mijn derde terecht in IJsselstein. Daar kwam Rakker, een zwarte Labrador, in ons leven. Met Rakker heb ik eindeloze wandelingen gemaakt, waar na ze in de achtertuin met de tuinslang afgespoeld moest worden omdat ze in de koeienpoep had liggen rollen. Rakker is veertien geworden. Ze ligt in een graf onder de boom in onze tuin waar ze zo graag in de zon lag. Na Rakker kwam er weer een andere hond. Ik kan me niet heugen dat we ooit zonder hond waren. Na de scheiding van mijn ouders ging mijn vader op de Antillen wonen. Bij hem op het terrein liepen altijd honden. Ik herinner me Gypsy, Mambo, Spot; stuk voor stuk volledig onherleidbare vuilnisbakkenrassen. Eentje was een soort Dobermannmix. Die kon ratten vangen… Niet normaal. Als ik op de Antillen was ging ik heerlijk wandelen, zwemmen en stoeien met die honden. Ook mijn moeder is gek op honden. Indertijd woonde ze in Italië. In de gelijknamige stad heeft ze haar huidige hond Lucca gevonden. Met Lucca heb ik vaak gewandeld in Umbrië, waar mijn moeder woonde. Geen hert, wild zwijn, patrijs of slang ontsnapte aan Lucca’s aandacht. Inmiddels is ze elf en gaan de jaren tellen. Ze krijgt een wit snuitje en wordt wat stijver, maar haar eetlust is nog formidabel. Haar lievelingssnack is wortel, dus verwerk ik die in haar hondenkoekjes. Inmiddels woont mijn moeder weer in Nederland. Lucca komt regelmatig bij mij logeren. Of ik zelf, na de dood van Bella, weer een hond neem? Dat wil ik heel graag, maar nu nog even niet. Om de pijn te verzachten fungeer ik als vaste hondenoppas voor mijn moeder.”
Boerboel
Wat betekende Bella, de Boerboel, voor Maureen? “Bella hebben we als pup gekregen. Ze kwam van een fokker in het Belgische Tongeren. Die man haalde ons, terecht, door de ballotage, want een Boerboel is geen hond voor iedereen. Uiteindelijk is Bella tien jaar geworden. Mijn dochters zijn met haar opgegroeid.
