‘Eén keer een nestje, dat lijkt ons zo geweldig mooi’, dromen Annemarie en Eric Teunissen in 2021 nadat ze van hun twee Siberische Huskydames volledig idolaat zijn geworden. Een mooie dracht en een ongecompliceerde bevalling volgen, maar na een paar weken gaat het mis. Dagenlang staan ze wanhopig met een piepjonge pup bij de dierenarts, die uiteindelijk ook radeloos is en weinig kans op overleving ziet. Vastberaden om alles op alles te zetten, volgt een lange en onwaarschijnlijke weg naar volledig herstel van een aandoening die volgens de boeken ongeneeslijk is.
Het idee was zo mooi ontstaan. Er werd een prachtige, lieve bruine reu gevonden in vertrouwde kring. “We hadden wel van te voren gezegd: als Kaya het niet zou willen, dat het dan zo moest zijn. Alleen liefdevol, anders niet. Tijdens het bezoek aan Baco, dat nog wel een poosje op zich liet wachten, was het liefde op het eerste gezicht. Zij ravotten in de wei, wij aan de koffie en de appelflappen. Bij de derde ontmoeting was het raak… Een prachtige, rustige en heel natuurlijke dekking. De glimlach was niet van onze gezichten af te krijgen.” De volgende dag staat Kaya buiten te huilen als een wolf. Ze slaapt ook meer. Zou het gelukt zijn? Al is het er maar ééntje, zeggen ze tegen elkaar.
Het volledige artikel kan je lezen in Onze Hond 01 – 2024.
