Als er een enquête zou worden gehouden onder Nederlanders met de vraag welke BN’er het meest van lekker eten en eten maken houdt, dan is de kans groot dat de naam van Miljuschka Witzenhausen heel hoog scoort. Wat minder landgenoten weten, is dat onze bekendste televisiekok ook dol is op honden. Behalve als ze op haar bord belanden.
Tekst: Eimer Wieldraaijer | Foto: Stef Nagel
“Welkom in het hondenparadijs”, zegt Miljuschka Witzenhausen met een blik op de twee viervoeters die zich comfortabel naast haar hebben genesteld op de zitbank in de woonkamer. “Bo en Mexxie zijn zeker niet mijn eerste honden”, antwoordt ze op de vraag of beide Labradors voorgangers hadden. “Ik ben opgegroeid met honden. Toen ik geboren werd, had mijn moeder een hond uit het asiel. Die had de gewoonte om de suikerpot leeg te eten, iets waarvan mijn broer ten onrechte de schuld kreeg. Totdat mijn moeder die hond een keer op heterdaad betrapte. Daarna hadden we twee keer een Bouvier en ook nog een Akita Inu. Toen ik mijn ex-man ontmoette, met wie ik twee kinderen kreeg, had hij een mix tussen een Newfoundlander en een Labrador Retriever. Je kunt dus gerust zeggen dat honden een constante factor in mijn leven zijn. Je hebt ontzettend veel geluk als je je leven mag delen met dieren. Of dat nou honden of katten zijn, ik vind het fantastisch, want voor alle duidelijkheid: ik houd ook van andere huisdieren. Hier op de boerderij hebben we bijvoorbeeld ook katten en kippen gehad. Als kind had ik van alles: hamsters, vissen, parkieten. Ik heb de liefde voor dieren gewoon met de paplepel ingegoten gekregen. Mijn moeder, die momenteel een Chihuahua heeft, is een groot dierenliefhebber, maar mijn oma was dat nog veel meer. Bij ons thuis was het altijd dieren, dieren, dieren.”
Smulpapen
Wat maakt dieren zo bijzonder voor Miljuschka? “Een dier om je heen is gewoon gezellig. Het is toch fijn dat er altijd iemand op je wacht als je binnenkomt? Bovendien geeft het voldoening om voor een dier te zorgen. Het zijn eigen wezentjes op zich. Karakters die je leven verrijken. De liefde van een hond is onvoorwaardelijk. Het doet er niet toe wat je op een dag wel of niet hebt bereikt, daar gaat het een hond helemaal niet om. Een hond vindt het simpelweg fijn dat je er weer bent en komt je altijd vrolijk tegemoet. Waarbij het wel belangrijk is dat je je hond eten blijft geven, maar daar ben ik, zoals je snapt, best goed in.”
Over eten gesproken: Miljuschka houdt niet alleen zelf van lekker eten, iedere hondenkenner weet dat Labradors eveneens echte smikkelaars zijn. Als je deze smulpapen hun gang laat gaan, zijn ze binnen de kortste keren tonnetjerond. “Bo en Mexxie kunnen inderdaad eindeloos eten. Daar stel ik dus paal en perk aan, temeer daar ze allebei met voedselallergie kampen. Iedere dag lopen ze minimaal een uur. Hier in de bossen. Af en toe krijgen ze wel wat lekkers, maar met mate. In onze tuin staat een studio. Van de week letten we even niet op: waren er ineens twee burrata opgesmikkeld. Ze weten dat ze er echt niet mogen aankomen als iets op tafel ligt, maar als het dan zomaar voor het oprapen ligt…”
Lees het volledige interview met Miljuschka Witzenhausen in Onze Hond 8-2024.
